|
نماز،نمـــاز،نمـــــاز 
| ||
|
|
امام صادق (ع): پیامبرخدا(ص) بهترین الگو
خداوند در قرآن میفرماید:
«لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ».
برای شما در رسولخدا نمونه و سرمشق نیکویی برای پیروی است برای آن کسی که به خدا و آخرت امیدوار است و بسیار خدا را یاد میکند.[1]
پیامبر(ص) در طول تاریخ بزرگترین سرمشق بشریت بوده است؛ زیرا پیش از این که با گفتار خود مربی و راهنمای مردم باشد، با رفتار شخصی خویش بهترین تربیت کننده و راهبر بود.
شخصیت پیامبر(ص) نمونهای برای یک روزگار، یک نسل، یک ملت، یک مذهب و یک مکان خاص نمیباشد، بلکه یک سمبل جهانی و همیشگی برای تمام مردم در همه زمانهاست.
عبادت
عبادت را اهل لغت به معنای غایت خضوع و تذلل دانستهاند و گفتهاند چون عبادت، اعلی مراتب خضوع است.[2] پس لایق نیست؛ مگر برای کسی که اعلی مراتب وجود و کمال و اعظم نعم و احسان را دارد و از این جهت عبادت غیر حق شرک است.
خداوند از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را بجا آوریم به خاطر کمال ذات و صفات او که «الله» است، به خاطر احسان و تربیت او که «رب العالمین» است و به خاطر امید و انتظار ترحم و لطف او که «الرحمن الرحیم» است و به خاطر قدرت و هیبت او که «مالک یوم الدین»است.
عبودیت
در حدیث معراج خداوند به پیامبرش فرمود: ای احمد! آیا میدانی که چه وقت یک بنده به درجه عبودیت من میرسد؟ عرض کرد: نه ای پروردگارم فرمود: زمانی که هفت خصلت در او جمع گردد: ورعی که او را از ارتکاب به محارم باز دارد، سکوتی که او را از گفتن درباره چیزهایی که نمیداند باز دارد، خوف و ترسی(خوف از خدا) که هر روز بر گریهاش بیافزاید، و حیایی که در خلوتش نیز ادامه داشته باشد، و غذایی که به اندازه نیازش باشد، بیعلاقه به دنیا به خاطر علاقهمند نبودن من به آن، و دوست داشتن نیکان و ابرار به خاطر اینکه من آنها را دوست دارم».[3]
پیامبر(ص) شیفته عبادت
پیامبر(ص) آن چنان شیفته عبادت و بندگی، در بارگاه ربوبی بود که گاهی خود را فراموش میکرد و از خود بیخود میشد، تا این که آیه نازل شد: «طه! ما انزلنا علیک القرآن لتشقی»؛ طه! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که این قدر به زحمت و مشقت بیافتی.[4]
مرحوم فیض کاشانی در ذیل این آیه مینویسد: پیامبراکرم آنچنان در عبادت الهی حریص بود که از کثرت عبادت پاهای مبارکش متورم شده بود، تا این که خداوند متعال این آیه را فرستاد.
امام باقر(ع) میفرماید: روزی یکی از همسران آن حضرت به وی گفت: یا رسولالله! چرا به خود اینقدر زحمت میدهی، در حالی که یک بنده آمرزیده هستی.
پیامبر(ص) پاسخ داد: «اولا اکون عبدا شکورا؛ آیا بنده شکرگزاری نباشم.» [5]
حضرت خدیجه(ع) گوید: پیامبر هنگامى كه وارد خانه مىشد ظرف آب طلب مىكرد و براى نماز وضو مىگرفت، آنگاه بر مىخاست و دو ركعت نماز كوتاه مىگزارد، سپس به بستر خواب مىرفت.[6]
رسولخدا در سفر از منزلى به منزل دیگر كوچ نمىكرد جز آنكه در آن منزل دو ركعت نماز مىگزارد و مىفرمود: مىخواهم این مكان برایم به نماز خواندن گواهى دهد.[7]
عابدترین مردم
روایت شده كه رسولخدا چون از چیزى ناراحت و غمگین مىشد به نماز و عبادت خدا پناه مىبرد.
پیامبر(ص) هر گاه چیزى او را اندوهگین مىساخت با روزه گرفتن و نماز خواندن بر دفع آن یارى مىجست.[8]
رسولخدا هر گاه به مصیبتى دچار مىشد برمىخاست، وضو مىگرفت و دو ركعت نماز مىخواند و چنین دعا مىكرد:
اللّهمّ قد فعلت ما امرتنا، فانجز لنا ما وعدتنا
«خدایا، من آنچه را به ما دستور داده بودى انجام دادم، پس آنچه را به ما وعده دادهاى محقق فرما».[9]
آداب و سنت آن حضرت در نماز
امام صادق(ع) فرمود: در روزهاى بسیار گرم چون مؤذن براى گفتن اذان نماز ظهر اجازه مىخواست رسولخدا مىفرمود:
ابرد، ابرد
«بگذار هوا خنك شود، بگذار هوا خنك شود».
مؤلف: شیخ صدوق گوید:
«ابرد، ابرد»
یعنى شتاب كن، شتاب كن. و آن را از كلمه «برید» یعنى نامهرسان گرفته است كه به سرعت راه مىپوید. ولى ظاهرا مراد از آن تأخیر انداختن اذان است تا هوا خنك شود و شدت گرما بكاهد، چنان كه روایتى كه در كتاب علاء از محمد بن مسلم نقل شده این معنى را تأیید مىكند. محمد بن مسلم گوید: امام باقر در مسجد رسولخدا در حالى كه من داشتم نماز مىخواندم مرا دید. بعدا روزى به من فرمود هیچ وقت نماز واجب را در آن وقت نخوان. آیا نماز را در آن شدت گرما مىخوانى؟ عرض كردم: نماز نافله بود.[10]
رسولخدا هر گاه در نماز، كسى به خدمتش مىآمد و در كنارش مىنشست، به خاطر او نماز را كوتاه مىكرد و متوجه او مىشد و مىفرمود: آیاحاجتى دارى؟ پس از آنكه حاجات او را برمىآورد، مجددا به نماز مىپرداخت.[11]
گناهان پاییزی
سلمان نقل میکند: روزی با پیامبر(ص) در زیر درختی نشسته بودیم آن حضرت شاخهای را که برگهایش خشکیده بود، تکان داد و همه برگها بر زمین ریخت سپس به من فرمود :ای سلمان! از من نمیپرسی که چرا چنین کردم؟ عرض کردم: یا رسولالله(ص) سبب چه بود؟ پیامبر(ص) فرمود: مومن چون برآن وجهی که دستور رسیده ،وضو بگیرد و پس از آن نمازهای پنج گانه را به جا آورد گناهان او میریزد همچون برگهای این شاخه. آنگاه حضرت این آیه را تلاوت فرمودند: در دو طرف روز و اوایل شب نماز بپا دار چرا که حسنات سیئات و آثار آن را ازبین میبرد.[12]-[13]
نماز و دعا و خوف از خدا
با او سخن میگفتند، چون وقت نماز میرسید گوئی کسی را نمیشناخت.[14]
در مصلای خود چندان از خوف خدا گریه میکرد که مصلاتر میشد.[15]
میفرمود: «برای هر عبادتی در آغاز حالت افراط و حرصی هست که بعدا به نفرت و سستی میگراید، هر کس حرصش در عبادت در محدوده سنت من است به تحقیق هدایت شده و هر کس با سنت من مخالفت کرد به تحقیق گمراه شده و عملش تباه است، اما من نماز میگذارم و میخوابم، روزه میگیرم و افطار میکنم، میخندم و گریه میکنم، هر کس از روش من و سنت من رویگردان است از من نیست».[16]
حضرت امام زینالعابدین فرمودهاند:
جدّ من رسولخدا(ص) با آنکه خداوند گذشته و آینده او را بخشوده و آمرزیده بود کوشش و بندگی برای خدا را رها نمیکرد تا آنجا که ساق و قدمش (از کثرت عبادت) ورم کرد؛ پدر و مادرم فدای او؛ برخی به او گفتند آیا اینطور عمل میکنی در حالی که خدا گناه گذشته و آیندهات را آمرزیده است؟!
فرمود: آیا بنده شاکر و سپاسگزار نباشم.... [17]
حضرت امام صادق در مورد نماز پیامبر فرمودند:
وقت خواب آب برای وضو را در ظرفی سر پوشیده بالای سر خود میگذاشت، و مسواک را نیز زیر بستر خود مینهاد، آنگاه تا وقتی خدا میخواست میخوابید، و چون بیدار میشد مینشست و به آسمان نگاه میکرد و آیات سوره آل عمران را تلاوت میفرمود، آنگاه مسواک میزد و وضو میگرفت و به جایگاه نماز خود میرفت و چهار رکعت نماز میخواند، و رکوع را به قدر قرائت و سجود را نیز به قدر رکوع انجام میداد؛ رکوع را آنقدر طول میداد که میگفتند کی سر بر میدارد؟! و سجود را نیز تا حدّی که میگفتند کی سر از سجده بر میدارد؟آنگاه به بستر خود باز میگشت سپس بار دیگر بیدار میشد و آیات سوره آل عمران را میخواند و به اطراف آسمان نگاه میکرد، و مسواک میزد و وضو میگرفت و در جایگاه نماز میایستادوسه رکعت شفع و وتر را میخواند و دو رکعت نافله صبح را نیز میخواند، آنگاه از خانه برای نمازصبح بیرون میآمدو به مسجد میرفت.[18]
حضرت امام حسین(ع) فرمودند:
رسولخدا (ص) در هنگام نیایش و دعا دستهای خود را همچون مستمندی که غذا میطلبد بالا میآورد.[19]
و امام صادق() فرمودند:
پیامبر(ص) هر روز هفتاد مرتبه «استغفر اللّه» و هفتاد مرتبه «اتوب الی الله» میفرمود. (هفتاد مرتبه از خدا طلب آمرزش و هفتاد مرتبه به سوی خدا توبه میکرد) [20]
و فرمودند:
رسولخدا(ص) هر روز سیصد و شصتبار به عدد عروق بدن، حمد خدا میگفت، میفرمود: «الحمدللّه ربّالعالمین کثیراً علی کلّ حال»[21]
جاذبه نماز
امام علی(ع) فرمود:رسولخدا(ص) هیچ چیز را، نه شام و نه غیر آنرا بر نماز مقدم نمیداشت. هرگاه وقت نماز فرا می رسید، رسولخدا دیگر نه خانواده میشناخت و نه دوست.[22]
آثار ترک نماز
فخررازی درذیل تفسیر سوره مبارکه عصر میگوید: زنی صیحه زنان، دیوانهوار خدمت رسولخدا(ص) آمده گفت: یا رسولالله اصحاب بروند تنها با شما کار دارم؛ اصحاب رفتند. آن زن گفت یا رسولالله! گناه کردم گناهم خیلی بزرگ است. پیامبر(ص) فرمود: رحمت خدا از آن بزرگتر است. بگو گناهت چیست؟ عرض کرد: زن شوهرداری بودم، زنا دادم،از زنا حامله شدم، بچه به دنیا آمد، او را در خمره سرکه خفه کردم، بعد هم سرکههای نجس را به مردم فروختم! پیامبر خیلی متاثر شد و فرمود: میخواهی به تو بگوییم چرا به درون این چاه افتادی؟ خیال میکنم نماز نمیخوانی! چون نماز نمیخوانی، رابطهات با خدا قطع است، از این جهت در این چاه افتادهای.[23]
تارکین نماز عشاء
رسولخدا(ص) فرمود در شب معراج به گروهی رسیدیم که سرهای آنان را با سنگ میکوبیدند و میشکستند و خُرد میکردند. از جبرئیل پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟
پاسخ داد: اینها نماز عشاء را نخوانده میخوابند.[24]
پاداش نماز مؤمن
پیامبر(ص) در حالی که تبسمی داشتند، به آسمان نگاه میکردند. شخصی علت را سؤال کرد. حضرت فرمودند: به آسمان نگاه کردم، دیدم دو فرشته به زمین آمدند تا پاداش عبادت شبانه بنده با ایمانی را که هر روز در محل نماز خود، به عبادت و نماز مشغول میشد، را بنویسند؛ اما او را در محل نماز خود نیافتند، بلکه در بستر بیماری یافتند. آنها به سوی آسمان بالا رفتند و به خداوند عرضه داشتند: ما طبق معمول برای نوشتن پاداش عبادت آن بنده باایمان، به محل نماز او رفتیم، ولی او را در محل نمازش نیافتیم، بلکه او در بستر بیماری آرمیده بود.
خداوند به آن فرشتگان فرمود: تا او در بستر بیماری است، همان پاداش را که هر روز برای او هنگامی که در محل نماز و عبادتش بود، مینوشتید، بنویسید، و بر من است که پاداش اعمال نیک او را تا آن هنگام که در بستر بیماری است، برایش بنویسم.[25]
تأثیر نماز
حضرت علی(ع) فرمودند: با رسولخدا(ص)به انتظار وقت نماز در مسجد نشسته بودیم، در این بین، مردی برخاست و گفت: ای رسولخدا! من گناهی کردهام، برای آمرزش آن چه باید بکنم؟ پیامبر(ص) روی از او برگرداند. هنگامی که نماز تمام شد، همان مرد برخاست و سخن خود را تکرار کرد. پیامبر(ص) در پاسخ فرمود: آیا هم اینک با ما نماز نگزاردی، و برای آن به خوبی وضو نگرفتی؟ عرض کرد: بلی، چنین کردم. فرمود: همین نماز، کفاره و سبب آمرزش گناه تو خواهد بود.[26]
چهل حدیث درباره نماز از پیامبر
نمازهای پنج گانه به نهر جاری گوارایی می مانند که بر در خانه هایتان روان است وهر روز پنج بار خود را در زلال آن شست و شو می دهید، و دیگر هیچ پلیدی باقی نمی ماند.
چهل حدیث درباره نماز از پیامبر
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله): ۱٫ الصَّلاة مِعرَاجُ المُؤمِن نماز، معراج مؤمن است. کشف الاسرار، ج ۲، ص ۶۷۶
2. الصَّلاة نُورُ المُؤمِن
نماز نور مؤمن است.
نهج الفصاحه، ص ۳۹۶
3. عَلَمُ الایمَان الصَّلاةعلامت و نشانه ایمان نمازاست.
شهاب الاخبار، ص ۵۹
4. الصَّلاة عِمَادُ دِینُکُم نماز، پایه و ستون دین شماست.
میزان الحکمه، ج ۵، ص ۳۷۰
۵٫ عَلَمُ الاسلامِ الصَّلاة
نماز، پرچم اسلام است.
کنز العمال ، ج ۷، ص ۲۷۹ حدیث ۱۸۸۷
6. اِنَّ الصَّلاة قُربانُ المُؤمِن همانانماز خواندن وسیله نزدیکی مؤمن به خداست.
کنز العمال ، حدیث ۱۸۹۰۷ ۷٫ موضِعِ الصَّلاة مِنَ الدِّین کَموضِعِ الرَّأسِ مِنَ الجَسَدجایگاه نماز در دین ، مانند جایگاه سر در بدن است. کنز العمال، ج ۷، حدیث ۱۸۹۷۲
۸٫ الصَّلاة مِفتَاحُ الجَّنَّه
نماز کلید بهشت است.
نهج الفصاحه، حدیث ۱۵۸۸
9. قُرَّهُ عَینِی فِی الصَّلاة
روشنی چشم من در نماز است.
نهج الفصاحه، ص ،۲۸۳ حدیث۱۳۴۳
۱۰٫ مَن حَافَظَ عَلَی الجَمَاعَه حِیثُمَا کَانَ مَرَّ عَلَی الصِّراطِ کَالبَرقِ الخَاطِفِ اللّامِع فِی أوَّلِ زُمرهِ مَعَ السّابِقِین
کسی که محافظت و مداومت بر نماز جماعت کند، مانند برق سریع و درخشان همراه نخستین گروه بهشتیان از روی صراط می گذرد.
ثواب الاعمال، ص ۳۴۳ ۱۱٫ إنَّ الله وَعَدَ أن یَدخُلَ الجَّنَّه ثَلاثَه نُفُورٍ بِغَیرحِسابٍ و یَشفَعُ کُلَّ واحِدٍ مِنهُم فِی ثَمانِینٍ الفاً، المُؤذِّن و الامام، و رَجُل یَتَوَضَّا ثُمَّ یَدخُل المَسجِد فَیُصَلِّی فِی الجَماعَه همانا خداوند به سه گروه وعده داد، بدون حساب وارد بهشت شوند، و هر یک از این سه گروه (روز قیامت) می توانند هشتاد هزار نفر راشفاعت کنند وآن ها عبارتند از: ۱- مؤذن ۲- امام جماعت ۳- کسی که وضو بگیرد، سپس داخل مسجد شود و نماز را به جماعت به جا آورد. مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۴۸۸
۱۲٫ التَّکبِیرهَ الأولی مَعَ الامامِ خَیرٌ مِنَ الدُّنیا وَ مَا فِیهَا
تکبیر اول را با امام جماعت گفتن بهتر است از دنیا و آنچه در آن است.
مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۴۸۸ ۱۳٫ إنَّ الله یَستَحیِیَ مِن عَبدِهِ إذا صَلَّی فِی جَماعَهٍ ثُمَّ سَألَهُ حَاجَهً أن یَنصَرف حَتّی یَقضِیهَازمانی که بنده ای نمازش را به جماعت بخواند، خداوند از او حیاء می کند، و هنگامی که از او طلب حاجت کرد، منصرف نشود، مگراین که حاجتش را برآورد. بحار الانوار، ج ۸۸ ص ۴
14. مَن حَافَظَ عَلی الصَّفِ الاَوَّل وَ التَّکبِیرَهِ الأولی لایُؤذِی مُسلِماً، أعطَاهُ الله مِن الاجرِ مَا یُعطِی المُؤذِّنُون فِی الدُّنیا و الآخِره
کسی که محافظت و مداومت بر صف اول و تکبیر اول نماید، و مسلمانی را اذیت نکند، خداوند به او اجری معادل اجری که مؤذنین در دنیا و آخرت دریافت می کند، عطاخواهد کرد.
وسائل الشیعه ، ج ۵، ص ۳۸۷ ۱۵٫ ألا أنَّ الصَّلاهَ مَأدَبَهُ الله فِی الارضِ قَد هَنَأهَا لِاَهلِ رَحمَتِه فِی کُلِّ یَومٍ خَمسَ مَرّات آگاه باشید نماز سفره گسترده خدا در زمین است که خداوند آن را روزی پنج بار برای اهل رحمتش (افراد شایسته رحمت) گوارا نموده است. مستدرک الوسایل ، ج ۱، ص ۱۷۰
۱۶٫ الصَّلاهُ رَأسُ الاسلامِ
نماز (به منزله) رأس اسلام است.
بحار الانوار، ج ,۱۷ ص ۱۲۷میزان الحکمه، ج ۵، ص ۳۶۷ ۱۷٫ اَوَّلَ مَا یَسألُونَ عَنهُ الصَّلواتِ الخَمسِ اولین چیزی که از انسان ها سؤال می شود، نمازهای پنج گانه است. کنز العمّال، ج ۷، حدیث ۱۸۸۵۹
18. الصَّلاهُ نورٌ
نماز، روشنی است.
میزان الحکمه، ج۱۰ ص ۲۳۴
۱۹٫ إنَّ أحَبَّ الأعمالِ إلَی الله – عَزَّوجلّ- الصَّلاهُ و البِرُّ و الجَهادِ
همانا، محبوب ترین اعمال در نزد خداوند: نماز، نیکی کردن و جهاد در راه خداست.
وسائل الشیعه، ج ۳، ص ۲۷
20. صَلاهُ الرَّجُلِ تَطَوُعاً حَیثُ لایَراهُ النّاس تَعدِلُ صَلاتُهُ عَلی أعیُنِ النّاسِ خَمساً و عَشرِین نماز مرد که داوطلبانه و مستحبی درجایی که مردم او را نبینند به جا آورد، برابر بیست و پنج نماز است که در برابرچشم مردم انجام دهد.
نهج الفصاحه ص ۳۹۱
21. بِالصَّلاهِ یَبلُغُ العَبد إلَی الدَّرَجَهِ العُلیاءِ لأنَّ الصَّلاهَ تَسبِیحٌ و تَهلِیلٌ و تَحمِیدٌ و تَکبِیرٌ و تَمجِیدٌ و تَقدِیسٌ و قُولٌ و دَعوهٌبه وسیله نماز بنده به درجه عالی و مقام والا می رسد، زیرا نماز تسبیح و تهلیل و تحمید وتکبیر و تمجید و تقدیس الهی است ، نماز قول حق و دعوت به سوی حق می باشد.
بحار الانوار، ج ۸۲ ص ۲۳۲ جامع احادیث الشیعه، ج۴، ص ۲۲
22. نَومٌ عَلَی عِلمٍ خَیرٌ مِن صَلاهٍ عَلَی جَهلٍ
خواب باعلم بهتر از نماز با جهل است.
نهج الفصاحه، ص ۶۳۳
23. الصَّلاهُ أُنس فِی قَبرِه و فَراشٌ تَحتَ جَنبِه و جَوابٌ لِمُنکَرٍ و نَکِیرنماز مونس (نمازگزار) در قبر، فرش نیکو در زیرش، و پاسخ نمازگزار برای نکیر و منکر می باشد.
بحار الانوار، ج ۸۲ ص ۲۳۲
24. الصَّلاهُ زَادَ لِلمُؤمِنِ مِنَ الدُّنیا إلَی الأخِره
نماز زاد و توشه مؤمن در دنیا برای آخرت می باشد.
بحار الانوار، ج۸۲ ص ۲۳۲ ۲۵٫ الصَّلاهُ إجابةٌ لِلدُّعاءِ و قَبُولٌ لِلأعمَال نمازموجب اجابت دعا و قبولی اعمال است. بحار الانوار، ج ۸۲ ص ۱
26. الصَّلاهُ سلاحٌ عَلَی الکَافرنماز سلاح مؤمن علیه کافراست.
بحار الانوار، ج ,۸۲ ص ۵۶و ۲۳۱ ۲۷٫ مَثَلُ الصَّلاهُ الخَمسِ کَمِثلِ نَهرٍ جارٍ، عذب عَلی بَابِ أحدُکُم یَغتَسِلُ فِیه کُلَّ یَومٍ خَمسَ مَرّاتٍ فَما یَبقَی ذالِک مِنَ الدَّنَس نمازهای پنج گانه به نهر جاری گوارایی می مانند که بر در خانه هایتان روان است وهر روز پنج بار خود را در زلال آن شست و شو می دهید، و دیگر هیچ پلیدی باقی نمی ماند. کنز العمال، ج ۷، ص ۲۹۱ حدیث ۱۸۹۳۱ ۲۸٫ الصَّلاهُ تَسوَدُّ وَجه الشَّیطان نماز چهره شیطان را سیاه می کند. نهج الفصاحه، ص ۳۹۶
۲۹٫ لاصَلوهَ لِمَن لایُطِعِ الصَّلاه، و طَاعَهُ الصَّلاهُ أن تَنهَی عَنِ الفَحشاء و المُنکر
کسی که مطیع نماز نباشد، نمازش کامل نیست و اطاعت از نماز همان دوری از فحشاء و منکر است.
بحار الانوار، ج۸۲ ص ۱۹۸ ۳۰٫ قَال الله تَعالَی: إفتَرضتَ عَلَی أُمَّتِکَ خَمسَ صَلواتٍ و عَهدتُ عِندِی عَهداً إنَّهُ مَن حَافَظَ عَلیهِنَّ لِوَقتِهِنَّ أدخَلتَه الجَنَّهَ و مَن لَم یُحافِظ عَلیهِنَّ فَلا عَهدَ لَهُ عِندِی خداوند متعال فرمود: نمازهای پنج گانه را بر امت توواجب کردم و با خود پیمان بستم که هر کس مراقب آن نمازها و وقت آنها باشد، او را به بهشت داخل نمایم، و کسی که مراقب آنها نباشد، من تعهدی نسبت به او ندارم. کنز العمال، ج ۷، ص۲۷۹ حدیث ۱۸۸۷۲
۳۱٫ یَا أباذر! مَادُمتَ فِی الصَّلاهِ فِإنَّکَ تَقرَعُ بَابُ المُلکِ الجَبَّار و مَن یَکثُر قَرعَ بابِ المُلک فَإنَّه یَفتَح لَه
ای ابوذر! تاهنگامی که در نماز هستی درب خانه ملک جبار را می کوبی ، و هر کس درب خانه ملک را بسیار بکوبد، به رویش باز می شود.
بحار الانوار، ج ,۷۷ ص۸۰ میزان الحکمة، ج ۵، ص ۳۷۷
۳۲٫ لایَزالُ الشَّیطان یَرعَبُ مِن بَنِی آدَمَ حَافَظ عَلَی الصَّلَواتِ الخَمسِ فَإذا ضَیَّعَهُنَّ تَجرَءُ عَلَیه و أوقَعَهُ فِی العَظائِم
تا وقتی که فرزندان آدم، نمازش را به دقت و با شرایط و آداب می خواند، شیطان پیوسته از او در وحشت و هراس است؛ پس اگر نماز را ضایع نموده (و در وقت مقرر آن به جا نیاورد)، شیطان بر او چیره می شود و او را در گناهان کبیره انداخته و وی را گرفتار می کند.
بحار الانوار، ج۸۲ ص ۲۰۲
۳۳٫ لَوکَانَ عَلی بَابِ دارِ أحَدُکُم نَهرُ و اغتَسَلَ فِی کُلِّ یَومٍ مِنهُ خَمسَ مَرّات أکَانَ یَبقی فِی جَسَدهِ مِن الدّرنِ شَیءٌ؟ قُلتُ: لا. قَالَ: فَإنَّ مِثلَ الصَّلاةِ کَمِثلِ النَّهر الجَارِی کُلَّما صَلّی صَلاة کَفَرَت مَا بَینَهُما مِنَ الذُّنُوبِ
اگر در کنار خانه شما نهری باشد و در روز پنج نوبت خود را در آن شست و شو دهید، آیا در بدن شما چیزی از آلودگی ها می ماند؟ هرگز! (انسان از آلودگی پاک می شود) نماز نیز مثل نهر جاری و روانی است که هرگاه بر پا می شود گناهان را می شوید و از بین می برد.
وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۷
۳۴٫ قُم فَصَلِّ فإنَّ فِی الصَّلاهِ شِفاء
بر خیز و نماز به جا آور! پس همانا در نماز شفا است.
[ شنبه 14 دی 1392 ] [ ] [ محمّدرضا علیوند ]
|
درباره وبلاگ  سلام اینجانب محمّدرضا علیوند متولد1379/9/10 این افتخار را دارم که مدیر وبلاگ نماز،نمـــاز،نمــــــاز باشم. بنده سعی دارم که دین اسلام را ترویج داده و به معرفی نماز بپردازم. من از شما تقاضا دارم که اگر انتقاد و یا پیشنهاد دارید و یامطلبی دارید که دوست دارید در وبلاگ به نام خودتان به نمایش گذاشته شود،می توانید به ایمیل من ارسال کنید و یا در قسمت نظرات،نظر خود را به ثبت برسانید. با تشکر از شما محمّدرضا علی وند alivand379@gmail.com |
آمار
وب سایت:
